przyjaźń polsko-węgierska / do Kati

szervusz!

przyjaźń polsko - węgierska...

jest na ustach Polonii tutejszej, z tego co obserwuję spotkania w domu polskim / polskim kościele i artykuły w magazynie "Polonia Węgierska", ale w Polsce ( w Warszawie) powszechnie niewiele się o tym mówi. Oczywiście, wszyscy znają przysłowie "Polak Węgier dwa bratanki i do szabli i do szklanki" i generalnie panuje przekonanie, że nasze kraje nigdy ze sobą nie walczyły (co nie jest prawdą).

Jak pewnie już zdążyłaś się zorientować dla Polaków historia jest bardzo ważna - jest ona obecna ciągle i bez ustanku w życiu publicznym. Znam osobiście mnóstwo ludzi, którzy zarabiają pieniądze w swoim fachu, ale przyznają, że gdyby mieli taką możliwość, poszliby na studia na historię... lub też takich, którzy mają półki pełne książek historycznych. Oczywiście, głównie ludzie ci pasjonują się dziejami wieku dwudziestego, przede wszystkim II Wojną Światową, która jest bazą dla konstruowanej polskiej zbiorowej pamięci historycznej. (trudne, wiem :)

Moim zdaniem nasze poczucie związku z Węgrami ogranicza sie wyłącznie do historii. Mam wrażenie, że moi znajomi o dzisiejszych Węgrzech nie wiedzą nic i, co ważniejsze, nie mają poczucia wstydu - tak jak wstyd dzis w Polsce nie wiedzieć kto jest prezydentem Francji i jaka partia rządzi w Hiszpanii, tak Węgry nie są uważane za cos istotnego. Nigdy nie spotkałam Węgra w Warszawie, lektorat węgierskiego jest tam traktowany równie egzotycznie co języka holenderskiego czy norweskiego. Inaczej podobno jest w Krakowie, gdzie język węgierski jest bardziej rozpoznawalny, a Węgrzy chętniej przyjeżdżają, bo im się Kraków bardziej niż Warszawa podoba(nie dziwne)

Jednak, wracając do historii, każde polskie dziecko wynosi wynosi ze szkoły wrażenie, że Węgry w średniowieczu były swego rodzaju odległym bratankiem :) ; że nasze losy historyczne, jeśli nawet nie były podobne, to przebiegały równolegle. Nasze państwa razem "wystartowały" (Stefanowi przecież korona się dostała, bo Bolesławowi jej odmówiono), razem walczyły, mieliśmy od Was Jadwigę, wy Władysława, my znowu Batorego. W XIX wieku też walczyliście o niepodległość, romantyczne powstanie, Petofi... to działa na polską wyobraźnię, opanowaną Mickiewiczem i serią powstań wyzwoleńczych. W dodatku propaganda II RP (Polski międzywojennej) wysławiała Węgry jako sojusznika i bratni naród, podpierając się przy tym chętnie powyżej wymienionymi elementami wyobrażonej "wspólnych losów". I akurat w międzywojniu oba państwa mogły mieć poczucie pewnej wspólnoty, skoro oba należały do klubu konserwatywnych-autorytarnych.

Przeciętny Polak, który nie studiuje historii tak jak ja, ma przynajmniej ogólny obraz historyczny pozytywny. Co ciekawe, jeśli mowa o II wojnie, o której pamięć, jak już zaznaczyłam jest niezwykle istotna dla polskiej kultury, Węgrzy zawsze są pokazywani w dobrym świetle: choć po stronie nazistów, można odnieść wrażenie, kompletnie idei wojny nieoddani; przyjmujący rząd polski, chroniący polskich żołnierzy etc. etc.

Podsumowując, obraz Węgra jest raczej in plus, choć nie poparty głębszym przemyśleniem. Bierze się raczej z sentymentów historycznych niż z teraźniejszej współpracy między naszymi państwami. Musisz jednak wziąć pod uwagę to, że jestem studentką, i to studentką historii, więc moje pzemyślenia i spostrzeżenia nie są całkowicie... jakby to powiedzieć... przeciętne :))

Co na pewno jest powszechnym skojarzeniem z Węgrami to "ten koszmarny język", papryka i niekiedy wino.

napisz kiedy będziesz miała czas dla mnie :)
buziaki,
Hanka